Na początku XIII wieku Porcjunkula była małą, zapomnianą kapliczką niedaleko Asyżu. W 1206 roku św. Franciszek odbudował ją i właśnie tam usłyszał Ewangelię o rozesłaniu apostołów. Słowa te miały wielki wpływ na sposób życia świętego i jego braci. Tomasz z Celano pisze:

 

[…] przeniósł się na inne miejsce, zwane Porcjunkulą, w którym dawnymi czasy wzniesiono kościół Najświętszej Dziewicy Matki Bożej, a który wtedy stał opuszczony i całkowicie zaniedbany. Gdy święty Boży spostrzegł, że jest on tak zrujnowany, wzruszył się, ponieważ miał gorące nabożeństwo do Matki wszelkiego dobra, i pełen troski zaczął tam mieszkać.

[…] pewnego dnia w tymże kościele czytano Ewangelię o tym, jak Pan rozesłał swoich uczniów na przepowiadanie. Święty Boży, obe­cny tam, po ukończeniu obrzędów Mszy Św., pokornie poprosił kapłana o wyłożenie mu tej ewangelii, chcąc lepiej zrozumieć jej znaczenie.

On opowiedział mu wszystko po porządku. Święty Franciszek usły­szawszy, że uczniowie Chrystusa nie powinni posiadać ani złota ani srebra czy pieniędzy, ani trzosu, ani torby, ani chleba, nie nosić laski w drodze, nie mieć obuwia, nie mieć dwu sukien, ale przepowiadać królestwo Boże i pokutę, natychmiast w duchu Bożym rozradowany wy­krzyknął: „To jest, czego chcę, to jest, czego szukam, to całym sercem pragnę czynić”.

Potem święty ojciec, niezmiernie uradowany, zabiera się do wypeł­nienia tych zbawiennych usłyszanych wskazań i nawet chwili nie zwle­ka, ale zbożnie usposobiony zaraz zaczyna wykonywać to, co usłyszał. Natychmiast zdejmuje obuwie z nóg, wyrzuca laskę, poprzestaje na jed­nej sukni, a pas rzemienny zamienia na powróz. Sporządza sobie tunikę wyobrażającą krzyż, aby jego obraz w niej odganiał wszelkie diabelskie fantazje; sporządza ją grubą i szorstką, aby w niej krzyżować ciało z jego wadami i grzechami; sporządza ją wreszcie bardzo ubogą i lichą, jakiej w żaden sposób świat by nie zapragnął.

Także wszystkie inne rady, jakie usłyszał, starał się wykonać z naj­większą pilnością i z największym uszanowaniem. Nie był bowiem głu­chym słuchaczem Ewangelii, ale wszystko, co słyszał, zachowywał w chwalebnej pamięci i starał się wypełnić dokładnie, co do litery. (1Cel 21-22)

W dalszej części życiorysu św. Franciszka dowiadujemy się, jak wielkie znaczenie miało dla niego to miejsce. Miejsce, w którym 3 października 1226 roku zakończył swoje ziemskie życie.

Za zrządzeniem Bożym stało się, że jego święta dusza uwol­niona z ciała miała przejść do Królestwa niebieskiego stąd, gdzie za ży­cia po raz pierwszy otrzymała poznanie spraw Boskich, i wlanie zba­wiennego namaszczenia. Chociaż bowiem wiedział, że po wszystkiej ziemi założone zostało Królestwo niebieskie, i wierzył, że w każdym miej­scu Bóg udziela łaski swoim wybranym, to jednak doświadczył, że miejsce kościoła świętej Maryi w Porcjunkuli napełnione jest łaską bar­dziej obfitą i nawiedzane przez duchy z wysoka.

Przeto często mówił: „Baczcie, synowie, byście kiedyś nie opuścili tego miejsca. Jeśliby was wyrzucono na zewnątrz z jednej strony. wchodźcie z powrotem z drugiej, bo miejsce to jest naprawdę święte i mieszkanie Boga. Tutaj, gdy byliśmy nieliczni. Najwyższy pomnożył nas w liczbę; tutaj zapalił naszą wolę ogniem swej miłości; tutaj każdy, kto będzie się modlił pobożnym sercem, otrzyma to, o co by prosił, a ten, kto zgrzeszy, srożej będzie karany. Dlatego, wszyscy synowie, uważaj­cie to miejsce mieszkania Boga za godne czci i tutaj z całego serca uwielbiajcie Pana i dziękujcie Mu.” (1Cel 106)

Odpust Porcjunkuli

Porcjunkula była dla św. Franciszka miejscem szczególnego błogosławieństwa. Jedna z historii głosi, że latem 1216 roku święty poprosił Jezusa o to, by wszyscy po spowiedzi świętej odbytej ze skruchą i po nawiedzeniu kaplicy w Porcjunkuli mogli otrzymać odpust zupełny. Ze względu na gorliwość biedaczyny z Asyżu, Jezus udzielił mu tej wielkiej łaski.

Wówczas papież Honoriusz III, na prośbę Franciszka, udzielił odpustu w dzień rocznicy poświęcenia kapliczki w Porcjunkuli, tj. 2 sierpnia.

W roku 1921 papież Benedykt XV potwierdził wielowiekową tradycję odpustu Porcjunkuli, zatwierdzając, że odpust zupełny można zyskać w tej małej kapliczce w każdym dniu roku.

Natomiast papież Paweł VI w 1967 roku ogłosił, że 2 sierpnia w każdym kościele parafialnym możemy pod zwykłymi uzyskać tę łaskę.

Warunki uzyskania odpustu:

• pobożne nawiedzenie kościoła,
• odmówienie Modlitwy Pańskiej oraz Wyznania Wiary,
• przystąpienie do spowiedzi świętej,
• przyjęcie Komunii Świętej,
• modlitwa w intencjach Ojca Świętego (np. Zdrowaś Maryjo),
• brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.

Kinga Opołka, MF Tau Kraków

Źródła:

https://www.franciszkanie.pl/artykuly/sw-franciszek-i-odpust-porcjunkuli
https://glosojcapio.pl/na-teraz/item/195-odpust-porcjunkuli
https://www.niedziela.pl/artykul/7079/nd/Odpust-Porcjunkuli
https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Santa_Maria_degli_Angeli_(Porcjunkula).JPG